ร่างโปร่งโถมทับร่างบางจนราบลงไปกับเก้าอี้เหล็กเย็นเฉียบที่วางอยู่ตรงกลางระหว่างตู้ล็อกเกอร์สองฝั่ง ฮันบินเองก็เงยหน้ารับสัมผัสที่อีกคนมอบให้อย่างสเน่ห์หา กางขาออกเชื้อเชิญโดยอัตโนมัติ
ปัง ปัง ปัง!!
เสียงทุบประตูไม่อาจห้ามแรงราคะนี้ได้ บ๊อบบี้เพียงแค่แสยะยิ้ม ก่อนจะร่นกางเกงว่ายน้ำของร่างบางลง แม้จะยากกว่าปกติสักนิดเพราะมันเปียกและรัดแน่นแต่เขาก็ทำมันได้อย่างรวดเร็วจริงๆ
ริมฝีปากเข้าครอบครองอย่างคุ้นเคย ฮันบินบิดเร้าด้วยความเสียวซ่านยามจีวอนขยับขึ้นลง ลิ้นเรียวตวัดไปมาสร้างความรู้สึกพิศไหมหาสิ่งใดเปรียบจนร่างบางต้องเหยียดขาออกแล้วใช้เท้าจิกพื้นไว้
"จีวอน อ๊ะ..." ครางชื่อคนรักไม่เป็นภาษาเพราะใกล้ถึงฝั่งฝัน
ทว่าบ๊อบบี้หยุดการกระทำกระทันหัน ดันขาฮันบินให้ตั้งขึ้นมาเหมือนเดิมก่อนจะสอดแกนกลางลำตัวของตัวเองเข้าไปจนเกือบมิดโดยไม่มีการเบิกทางก่อน
"โอ้ยยย" ฮันบินร้องเสียงหลง ใบหน้าคมเหยเกด้วยความเจ็บปวด เขายอมรับว่ารู้สึกสุขสมแต่ก็ไม่ขนาดที่จะไม่สะท้านเลย
จีวอนขยับเข้าออกช้าๆเพื่อให้อีกฝ่ายค่อยๆปรับตัวได้ ก่อนจะค่อยๆเร่งความเร็วขึ้นจนฮันบินร้องไม่ทัน
ริมฝีปากบางขบเม้มแน่น รู้สึกร้อนระอุทั้งๆที่ข้างนอกหิมะตก สองแขนยันตัวออกห่างจากร่างสูงที่เอาแต่ไม่ใส่ไม่ยั้ง
บ๊อบบี้เองก็ยอมเพราะรู้ว่าฮันบินจะทำอะไรต่อไป
ร่างบางผลักจีวอนให้ลงไปนอนกับพื้น ย่อตัวลงนั่งยองๆ ให้อวัยวะที่กำลังชูชันของอีกฝ่ายเข้ามาในลำตัวอย่างรู้งานขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ ไหล่แคบสั่นกระเส่าตามความลึกยามตนเองย่อตัวลงจนสุด
จุนฮเวกับจินฮวานพากันเข้ามาทางประตูอีกฝั่ง มันเป็นส่วนของห้องน้ำซึ่งอยู่เชื่อมกับห้องแต่งตัวนั่นแหละ
เสียงภารกิจอะไรๆของบ๊อบบี้และฮันบินทำให้พวกเขาหยุดก้าวเดินของตนเองก่อนจะไปถึงล็อกเกอร์ จินฮวานนิ่งงัน ก้มหน้าลงแล้วยกมือขึ้นมาปิดหู ใบหน้าหวานแดงแจ๋อย่างกับลูกมะเขือเทศยังไงยังงั้น
จุนฮเวที่มองอยู่ก็ได้แต่ยิ้มออกมา แล้วความรู้สึกที่ควรจะเก็บไว้ก่อนก็ดันก่อตัวขึ้นมาบ้างจนได้
ไม่รู้ว่าเพราะเสียงครางจากห้องข้างๆ เพราะอากาศหนาวๆหรือเพราะความน่ารักของจินฮวานกันแน่ที่ทำให้เขาเป็นอย่างนี้ แต่ถ้าจะทนไว้ก่อน
มันก็ยังไงๆอยู่นะ...
ร่างสูงเข้าไปหาคนตัวเล็กโดยการถอยหลังไปเรื่อยๆจนแผ่นหลังของจินฮวานติดกับกำแพง มือหนาเชยคางขึ้นเพื่อให้เห็นใบหน้าหวานที่ตนเองหลงไหลยิ่งกว่าสิ่งใดชัดๆ ก่อนจะเริ่มพรมจูบตั้งแต่หน้าผาก ไล่ลงมาจนถึงเปลือกตา จมูก แล้วจบลงที่ริมฝีปาก
จุนฮเวไม่รู้ว่าจินฮวานจูบเก่งไหม จริงๆคือเขาไม่รู้แบบไหนที่เรียกว่าดี อาจเพราะตั้งแต่เกิดมา18ปีก็เคยประกบปากกับคนตัวเล็กคนนี้แค่คนเดียว และเขาก็พอใจที่มันเป็นอย่างนั้น
สองมือเริ่มล่วงล้ำเข้าไปในอนาเขตหวงห้ามของคนตัวเล็ก เขาสัมผัสมันอย่างแผ่วเบาพลางรูดขึ้นรูดลงช้าๆโดยที่ไม่ปล่อยโอกาสให้ฝ่ายถูกกระทำได้ทักท้วงบ้างเลย
จินฮวานจูบต่อไม่ไหวแล้ว ริมฝีปากอ้าออกกว้าง ครางในลำคอเพราะไม่อาจหักห้ามใจได้ มวลในท้องลอยตีกันจนสองขาหมดเรี่ยวแรงจนไม่อาจทนยืนด้วยแรงของตนเองได้
ร่างสูงกระชากอาภรณ์ชิ้นน้อยลงอย่างไม่ลังเลเมื่อเห็นปฏิกริยาของอีกฝ่าย จับคนตัวเล็กให้หันหลังเข้ากับกำแพง จากนั้นจึงค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปทีละนิ้วเพื่อเบิกทาง
"อุ่ก.." จินฮวานร้องด้วยความจุกเมื่อจุนฮเวลามปามใส่เข้ามาตั้งสามนิ้ว ส่วนจุนฮเวก็พรมจูบต้นคอระหงเพื่อคลายความเกร็งและความเจ็บให้ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายพร้อมแล้วจึงค่อยๆแทนที่นิ้วด้วยอวัยวะสำคัญแทน
จินฮวานเพิ่งรู้วันนี้ว่าการยืนหันหลังแล้วค่อยๆให้แกนกายของอีกคนเข้ามาทีละนิดมันรู้สึกดีขนาดนี้ ตอนที่จุนฮเวเข้ามาจนมิดเสียงหวานถึงกับแหบพร่าไปเลย มือบางจับของตัวเองไว้บ้าง ไม่วายรูดขึ้นรูดลงตามจังหวะการเข้าออก ย่อเข้าลงเล็กน้อยให้ช่องทางกว้างมากขึ้น เงยหน้าไปหาร่างสูงเพื่อรับจุมพิตจากด้านหลัง
กิจกรรมรักของทั้งสองคู่ดำเนินไปอย่างเร้าร้อน เสียงเนื้อกระทบกันดังสลับกับเสียงครางอื้ออึงโดยที่ไม่มีใครยอมใครและไม่มีความละอายใดๆหลงเหลือ กระทั่งทุกอย่างเสร็จสิ้นลง พร้อมกับความรู้สึกปลดปล่อยและผ่อนคลาย
จีวอนช้อนตัวฮันบินที่ฟุบลงหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนขึ้น เดินเข้ามาในส่วนของห้องน้ำที่มีจุนฮเวและจินฮวานอยู่ เขามองสบตากับน้องชายคนสนิทซึ่งกำลังอุ้มคนรักไว้เช่นกัน ยิ้มให้กันอย่างมีเลศนัยจากนั้นต่างคนก็ต่างพากันเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกาย
แผนที่นัดกันมาได้ผลจริงๆ
ไม่เสียแรงที่เมื่อวานช่วยกันคิดทั้งวัน
คราวหน้าเอาอีกนะไอน้อง!
กลับไปเม้นให้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่า
